E pyeten dervishin:

“A falesh?”

Dervishi iu tha me nxitim:

“Bajram, n’Bajram”

E pastaj e pyeten:

A pinë?

Dervishi ngadalë dhe me hezitim i tha:

“Aksham, n’Aksham”

Të kënaqur, se paragjykimet e tyre gjetën përgjigjet, u larguam me nxitim që ta përfolin dhe përbuzin dervishin.

E miku i dervishit, që tër kohen rinte pran, e pyeti:

“Pse iu përgjigje kështu?”

Dervishi ia shpjegoj:

“Ata i shohin gjera ashtu si janë vetë. Me pa pasë sabër, iu kisha thënë:

Ç’do herë që i drejtohem Zotit është për mua festë (Bajram), e ç’do natë kur bëj hizmet dehem nga dashuria për Atë (HU).”

Miku buzëqeshi dhe vazhdoj:

E me pa vetë për agjërimin?

Dervishi:

Ke e s’ke Ramazan, agjëroj për ditë nga neveri ndaj përbuzësëve, hidhërimi ndaj përfolësve, gjykimi ndaj paragjykuesëve dhe gërdia ndaj kundërmimit të dyfytyrëshve. E Iftarin e kam faljen për ofenduesin, dua për gabuesin, se në secilin e shoh sprovën e Krijuesit. Për Syfyr konsumoj: Nderim për Zotin, Betimin se përveç Zotit, zot nuk ka, nijetin për gjithë të mirën ……

U ndal këtu dervishi, e shikoj mikun me kujdes e vazhdoj:

“E nëse për bukë e ujë më pyet, ato i ka rregulluar feja.”.